ابداع رمزهای کاملاً شخصی برای آثار نویسندگان، معنای واژگان، عناصر شیمیایی و... مانند یک مغناطیس ذهنی عمل میکنند که در مواقع لزوم، مطالب مورد نظر را در ذهن تداعی میکنند.
همواره در فرایند مطالعه، به خاطر سپردن مطالبِ حفظی، نیاز به صرف زمان و انرژی زیادی دارد. یکی از روشهایی که با کمک آن میتوان مطالب حفظی را راحتتر به ذهن سپرد، استفاده از رمزگذاری یادیار است.
در این روش، دانشآموزِ خلاق، برای خود رمزگذاری میکند. مثلاً آثار یک نویسنده را طوری در کنار هم قرار میدهد که یک جملهی طنز ساخته شود یا حروف ابتدایی چند کلمه را طوری در کنار هم میچیند که تبدیل به یک کلمهی معنادار یا بیمعنیِ جدید شود.
این رمزهای مفید، هم به دلیل کوتاهتر بودن نسبت به مطلب اصلی و هم به این دلیل که اغلب از خلاقیت خود فرد سرچشمه میگیرد، خیلی زود در ذهن جاخوش میکند.